امروز را به خاطر بسپار. در آستانه یک‌هزارمین روز حضور بی‌بدیل‌ت در این جهان پر از مهر و کینه، مالامال از دوستی و دشمنی، و لبریز از شادی و غم، همواره به خود ندا می‌دهم که "جهان با تو زیباتر است".
در نهصد و نود و نه روزی که گذشت تو بودی که توان مرا افزون کردی، تو بودی که روح مرا متعالی ساختی، و تو بودی که عشق را در من معنایی تازه بخشیدی. تو هستی که من نازنین مادرت را عاشقانه‌تر از همیشه دوست دارم و تو هستی که من خودم را جوان‌تر حس می‌کنم و گذر زمان را کندتر؛ چراکه لحظه‌های گذران عمر با تو مصرع زیبای حافظ شیراز را در ذهنم متبادر می‌سازد:
... هر گه که یاد روی تو کردم جوان شدم